เวลาย่ำรุ่ง

ผังโรงงานปลากระป๋อง แบบที่ควรจะเป็น และในความเป็นจริง
ถ้าเปรียบเทียบให้ประเทศไทยเป็นโรงงานปลากระป๋องจำกัด (มหาชน) สามารถนึกภาพได้ตามชาร์ต..แบบที่ควรจะเป็น

1. เจ้าของบริษัทเป็นประชาชนทุกคน ที่สามารถใช้สิทธิถือหุ้น เลือกกรรมการบริษัท หลังจากอายุ 18 ปีขึ้นไป แต่อนิจจา สามารถเลือกกรรมการได้ 66.67% แต่ที่เหลือนั้นเป็นแก๊งยากูซ่ามาจากไหนก็ไม่รู้
2. กรรมการบริษัท คือสส. และสว. เพราะมีสิทธิออกเสียงเลือก CEO ได้
3. CEO บริษัทปลากระป๋องคือ ตู่ ซึ่งเป็นส่วนร่วมในแก๊งยากูซ่าด้วยเช่นกัน
4. ทหาร และตำรวจ คือพนักงานโรงงานซึ่งต้องรับใช้เจ้าของบริษัท
5. มาสคอต และศาลพระภูมิ คือจุดยึดเหนี่ยวจิตใจของโรงงาน เป็นตัวแทนเป็นภาพลักษณ์ของโรงงาน แต่บางครั้งมาสคอตนี้ทำตัวไม่เหมาะสมกับภาพลักษณ์ เจ้าของบริษัทออกมาโวยว่าภาพลักษณ์แย่ มาสคอตปรับปรุงตัว..

แบบในความเป็นจริง
1. เจ้าของบริษัทเป็นมาสคอต และเป็นศาลพระภูมิ ทำอะไรก็ได้ เพราะเป็นเจ้าของคนเดียว ไม่สนใจใยดี
2. กรรมการบริษัท ที่เป็นยาม และเป็นแม่บ้าน ถูกแต่งตั้งโดยมาสคอตเพื่อรักษาความปลอดภัยมาสคอต รักษาศาลพระภูมิไม่ได้โดนปฎิรูป
3. กรรมการบริษัท ที่เป็นยากูซ่า ทำตัวเรียบร้อย ปฎิบัติตามมาสคอตอย่างเคร่งครัด
4. กรรมการบริษัท ที่เป็นตัวแทนของคนงานในโรงงาน มีสิทธิออกเสียงเลือกหัวหน้าได้ แต่อิทธิพลยากูซ่าและยามเยอะมาก ทำให้ไม่ค่อยมีปากเสียงอะไรนัก
5. คนงานส่วนใหญ่ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นเจ้าของโรงงาน…ทำให้วันๆตั้งหน้าตั้งตาทำงานหนักไปเรื่อยๆ ในขณะที่คนงานส่วนนึงตาสว่าง เมื่อไปค้นพบเอกสารใบถือหุ้นที่แท้จริง

.

สรุปแล้วมาสคอตตั้งตัวเองขึ้นมาเป็นเจ้าของโรงงานปลากระป๋อง ทั้งๆที่เจ้าของโรงงานจริงๆคือคนงานนี่เอง

#ยกเลิก112 #ปฎิรูปสถาบันกษัตริย์ #ปล่อยเพื่อนเรา