เวลาย่ำรุ่ง

เช้านี้นั่งดูข่าวจาก The Reporters สิ่งที่น่าสนใจในวันที่ 14 ตุลาคม 2020 คือการสัมภาษณ์คนใส่เสื้อเหลือง เป็นฝรั่งชาวเยอรมันและภรรยาเขา ภรรยาเขาบอกว่าออกมาเพื่อต่อต้านผู้ประท้วงที่จะทำลายสถาบันฯ มาถึงจุดนี้ก็เข้าใจเลยว่าสิ่งที่คนเสื้อเหลืองในปี 2020 ต่อสู้นั้น มันยึดโยงอยู่กับเพียงความรู้สึกจงรักภักดีต่อสถาบันฯ แต่ไม่ได้คิดถึงความเจริญก้าวหน้าของเศรษฐกิจ สังคม วัฒนธรรม ใดๆ

ที่อยากเขียนวันนี้ มาจากการทบทวนกว่าหลายสิบปี ว่าสิ่งที่กลุ่มคนต่างๆทำอยู่คืออะไร? แล้วเป็นสิ่งที่ถูกต้องตามที่ควรจะเป็นหรือไม่?

กลุ่มคนเสื้อเหลืองในปี 2020 ปฎิเสธที่จะพูดถึงเรื่องความเท่าเทียม ไม่สนใจความก้าวหน้าในด้านต่างๆของประเทศ แต่พยายามรักษาสถานะเดิมที่พวกเขาคุ้นเคยมายาวนาน เพื่อรักษาความรู้สึกที่ดีของเขาไว้ มันไม่ผิดที่จะมีความเห็นต่างแบบนี้ ซึ่งในมุมมองผมสิ่งนี้มันขัดต่อจุดมุ่งหมายในโลกทุนนิยม จะเห็นได้ชัดจากการนิยมหลักเศรษฐกิจพอเพียง

กลุ่มคณะราษฎร ที่ปรากฎขึ้นใหม่ในปี 2020 เน้นเรื่องการเท่าเทียมของมนุษย์ อยากให้ประเทศก้าวหน้าในด้านต่างๆ ไม่สนใจต่อสถานะเดิม บางคนคุ้นเคยกับสถานะเดิมมายาวนานแต่สุดท้ายก็ตาสว่าง พวกเขาไม่มีความรู้สึกที่ดีอีกต่อไปแล้วเพราะได้ค้นพบความจริงอันน่าเกลียดที่อยู่เบื้องหลังของสถานะเดิม ความเห็นต่างนี้ไม่ผิดเช่นกัน ซึ่งในมุมมองผมสิ่งนี้เป็นไปตามโลกทุนนิยมที่มีพลวัตรการขับเคลื่อนทางเศรษฐกิจที่เสมอภาค มีความเท่าเทียม ปฎิเสธหลักเศรษฐกิจพอเพียง และมีอีกสิ่งหนึ่งที่แตกต่างออกมาจากการเปรียบเทียบ นั่นก็คืออารมณ์ของความคับแค้นต่อผู้สูญเสียที่ผ่านมาในสิ่งที่รัฐทำกับประชาชน

แต่สิ่งที่จะตัดสินว่าคนสองกลุ่มนี้มาถูกทางหรือไม่ มีดังนี้

1. ความมุ่งหวังที่จะทำร้ายอีกฝั่งด้วยกำลัง วาจา หรือเหยียบอีกฝั่งให้จมดินเพียงเพราะไม่เชื่อในสิ่งที่ฉันเชื่อ
2. อำนาจรัฐที่สนับสนุน ยุยง กล่าวหา ฝ่ายนั้นว่าเป็นคนชังชาติ เป็นกบฎต่อแผ่นดิน เป็นคนล้มเจ้า ซึ่งความเป็นจริงกลุ่มคนเสื้อเหลือง 2020 อาจจะไม่ได้สนับสนุนให้รัฐทำแบบนั้น แต่เพราะรัฐในตอนนี้อยู่ฝ่ายเสื้อเหลือง แต่การที่คนเสื้อเหลือง 2020 ไม่ออกมาต่อต้านการกระทำของรัฐ มันชัดเจนว่า คนเสื้อเหลือง 2020 อยู่ในจุดที่ไม่ถูกต้องอย่างมาก
3. เป้าหมายสุดท้าย ที่กระทำเพื่อความสุข ความเจริญของประชาชนอย่างแท้จริง ไม่ใช่เพื่อคนกลุ่มใดกลุ่มหนึ่ง ซึ่งสิ่งนี้สำหรับคนเสื้อเหลือง 2020 มันบอกไม่ได้ว่าสิ่งที่ทำนั้นเพื่ออะไร มันเป็นความรู้สึกมากกว่าที่จะจับต้องได้ ไม่สามารถจับต้องได้ทั้งทางเศรษฐกิจ ทางความก้าวหน้าทางวิทยาการต่างๆ

ทั้งนี้ยังไม่ได้กล่าวถึงกลุ่มคนเฉยๆ เพราะทุกวันนี้มีชีวิตดีอยู่แล้ว มีความสุขอยู่แล้ว ต่อให้น้ำท่วมถนนหน้าบ้าน GDP ไม่เติบโต ก็ไม่สนใจ ซึ่งผมเชื่อว่าสักวันที่ประเทศไทยเกิดวิกฤตหนักกว่านี้ (ตอนนี้ยังไม่หนักพอหรือ?) พวกเขาจะออกมาเลือกฝั่งกลุ่มคณะราษฎรแน่นอน เพราะอย่างไรก็ตาม เป้าหมายของคณะราษฎรจับต้องได้และมีอารมณ์ความคับแค้นที่ขับเคลื่อนเพื่อต้องการความเปลี่ยนแปลง

ผมยังไม่รู้ว่าจบวันที่ 14 ตุลา 20 แล้วจะมีอะไรเปลี่ยนแปลงไปอีกหรือไม่ แต่สิ่งที่รู้คือการขับเคลื่อนของกลุ่มนี้มีโมเมนตัม บวกกับการเกิดของประชากรรุ่นใหม่นี่จะเข้ามาสมทบ ผมเชื่อว่ามันจะไม่จบในวันนี้ และได้แต่ภาวนาไม่ให้เกิดความรุนแรงใดๆก็ตาม